Cân…
Gelişin güzel
Ki öyle güzelsin ki
Hani o kimseye yakıştıramadığım
Gitmek bile güzel duruyor üstünde
Yarı küskün, yarı nazlı
Tüm asaleti takınıp üstüne
Dönersin ya hani sırtını
Benim bile gidesim gelir
Sessizlik içindeki sesini duyunca kıyamam yine de
Gidişini izlerim bir köşede
Geri dönüşü olacağına hep inandığım
Ki ben senin her şeyine inandım
Sana inandım, sözlerine ve dilinde dua dua açan umuda
Köz olurdu bazen içindeki ateş
Kimi zaman alevinden yüzümüz yanardı
Yanardöner değildin asla
Arada yanar arada sönerdin aslında
Her şeyinle öyle bendin ki sen
Ruhumun saklambaçlarına bent oldun
Sana giydirdim ruhumu
Bir ruh başka beden üzerinde anca bu kadargüzel dururdu
Cân dedim, can oldun hezeyanıma
İki lafın belini kırmak vardı mutlu olmak için
Limonlu çay yanında bir kahve içimi
Tatlılar Allah’ın hediyesi olur belki
Sonra yine bilinmeyen adresler veririz birbirimize
Ki biz kendi adreslerimizi bile bilmeyiz
Sorsalar “Nerden, nereye”
Bir nefeslik canımız var deriz, oracıkta veririz onu da
Biz ihtimallerden ibaretiz
İbretlik birer kalp atışı
Her adımda biraz daha sonunu hazırlayan bir hayat marşı
Söyle ve kurtul hadi cân!
Kalbinin tam ortasında çırpınan
Aslında kaç Anka’nın sonsuzluğa doğru kanat çırpışı?..
