GİTME
( Gidersen Buz Tutsun Yüreğim...)
Bu gitmeler gitme değil...
Yüreğinden vurulmak denen
bu olsa gerek...
Yüreğimden vuruldum,
İçten kanım akmakta...
Bu beden yorgun,bu gözler ağlamakta
Hani herşey güzel olacaktı
Hani kışın bile rengarenk çiçekler açtıracaktık.
Ellerimiz kenetlenmişti,asla ayrılmayacaktık...
Vurgunlara geldim hiç hesapta yokken
Gemim alabora oldu en hafif rüzgarda
Beni en büyük kasırgalar bile yıkamazdı ya
küçük bir esinti boynumu büktü..
Ne sihrim kalmış parmaklarımda, ne gözlerimde bir ışıltı
Aynadaki ben değilim bir yıkıntı...
Belki zamanı çoktan gelmişti bitmeliydi an...
Gecenin ikisi hiç olmasaydı, dursaydı zaman.
Hani dost ellerini sarmalamıştın boynuma
Hani artık üşümeyecektim hiç...
Mevsim kışa teslim olsa da hiç üşümem derken,
Şimdi tek kalmışım buz tutsun yüreğim...
Kumdan kaleleri yapmak ne zordur bilir misin?
Özenerek yaparsın,beklersin başında...
İşte bir çocuk gibi ağladım yıkıldığımda...
Bir dal misali ateşe düştüm gözümde kalmadı yaşım
Gözlerimden süzülen yaşları, ateşin kuruttu,
Yüreğime akan selleri ya kim durduracak?
Boğuldum,boğulacam kim kurtaracak?
Vurgunlara geldim,sana inandım
Öl desen ölürdüm,ölmeden canımı aldın...
Canım dediğim yanımda yoksan eğer
Bir kağıt gibi at ateşlerde yak beni
Kor ateşlerde külüm kalmasın...
İşte uçurum atla diyorsun,inan atlarım gözüm kapalı
Yine uzatır mısın ellerini?düşüyorum bak...
Bıraktım boşluğa bedeni mi...
